Stukje ambitie

‘Wij willen graag, het is ambitieus, dat ieder kind in de wereld ten minste een keer het Van Gogh Museum bezoekt. In dat beleid past samenwerking met Donald Duck.’ Als ik het niet in NRC had gelezen, zou ik het niet hebben geloofd. Maar dit is een officieel citaat van een woordvoerder van het Van Gogh Museum. De aanleiding: de Donald Duck-versie van een zelfportret van Van Gogh die nu in het Van Gogh Museum te zien is. Eindelijk weten we waar die nieuwe ontvangsthal voor dient! Hij is om de jeugd van de wereld te verwelkomen. Mauritshuis, eat your heart out.

Klimaatimplicaties

Het Van Gogh Museum wil dus graag dat elk kind in de wereld ten minste een keer het Van Gogh Museum bezoekt. Dus ook dat meisje dat net door haar moeder is meegenomen naar de Islamitische Staat, en ook de jongen die in het Australische Coober Pedy woont, of het meisje op Tavewa, een eiland in de Yasawa-groep van Fiji. Denk alleen al eens aan de klimaatimplicaties van deze operatie! Tegen de tijd dat alle kinderen in de wereld een keer naar Amsterdam gevlogen zijn, staat het Van Gogh Museum waarschijnlijk onder water.

Garderobeproblemen

Of ben ik nu te negatief? Over hoeveel bezoekers hebben we het eigenlijk? Op dit moment telt de wereld zo’n 1.8 miljard jonge mensen, en elke seconde komen er zo’n vier nieuwe kinderen bij. Alleen al gelijke tred houden met de aanwas lijkt me lastig. Kan de garderobe van het Van Gogh Museum dat wel aan, om elke seconde vier jassen en tassen aan te nemen, ook nu er een nieuwe ontvangsthal is gebouwd? Wat zeg ik, acht, want de meeste kinderen zullen vergezeld worden door ten minste een ouder of verzorger.

En de website waarop al die kinderen een time slot moeten boeken, is die wel bestand tegen zoveel vraag? Om nog maar te zwijgen over de drukte in de zalen. ‘Als het je niet bevalt, koop je je eigen Van Gogh maar,’ hoor ik de directeur al zeggen, als de kinderen klagen over de drukte, in navolging van Wim Pijbes.

Ambassadeur

De logistiek moet wat gefinetuned worden, dat is duidelijk. Maar hoe zit het eigenlijk met de link met Donald Duck, die volgens de woordvoerder bij uitstek past in dit beleidsstreven? Wat is het verband tussen deze stripfiguur en de kunstenaar? De woordvoerder weet het wel: het blad Donald Duck en het Van Gogh Museum hebben beide educatie hoog in het vaandel staan.

Maar is Donald Duck wel universeel aansprekend? Ikzelf heb altijd de indruk gehad dat het om een jongensblaadje ging. Ik heb het in mijn jeugd dan ook nooit gelezen, en ik ben nog wel in een kapitalistisch land opgegroeid. En is Donald Duck nog wel – om een frase van deze tijd aan te halen – van deze tijd?

Souvenir

Goed, laten we even aannemen dat Donald Duck nog steeds hot en happening is, meisjes en jongens in Burkina Faso hem ook het einde vinden, en ook de logistiek dik in orde komt. Dan staan straks al die miljarden kinderen voor het oorspronkelijke zelfportret van Van Gogh. Goed gedaan, Van Gogh Museum! Maar wat zullen die kinderen zien? Niet het gezicht van de getergde Vincent, maar het olijke eendensmoel van Donald Duck, dat voor hen voor altijd met het origineel geassocieerd zal zijn. Gelukkig kunnen ze na afloop van hun bezoek naar de museumshop om daar een T-shirt te kopen. ‘I went to the Van Gogh Museum, and all I got was this lousy duck’.