Honden: ze doen soms dingen die behoorlijk menselijk lijken, zoals je door het raam nakijken als je weggaat. Dan is het gemakkelijk om ze menselijke eigenschappen toe te schrijven. Zo was ik ervan overtuigd dat Molly’s reactie op het geluid van mijn auto betekende dat ze wist dat ik er aan kwam. Ik dacht stiekem zelfs dat ze mij dan voor zich zag. Totdat ik laatst mijn straat in kwam lopen, met Molly aan de lijn, op hetzelfde moment dat mijn onvolprezen dorpsgarage mijn auto daar ook binnenreed, na een kleine reparatie. Molly begon te dansen van plezier bij het geluid van de bekende C5-motor, en trok mij naar de auto toe, in de stellige verwachting dat daar een feestelijk persoon uit tevoorschijn zou komen. Ik wilde nog zeggen: hee, hallo, ik sta hier aan de andere kant van de lijn hoor. Maar dat had natuurlijk geen zin. Het was mij duidelijk dat Molly bij het horen van de auto helemaal geen beeld van mij voor zich zag. De redeneerlijnen in het hondenhoofd zijn heel simpel. Motorgeluid C5 = iets leuks. Wat dat leuks precies behelst: daarvan heeft Molly geen idee.