Laatst maakte ik een foto van mijn hond Saartje, vermomd als recensent. ‘Ik geef het boek vijf uit vijf kluifjes’ liet ik haar zeggen, op Facebook. In werkelijkheid heb je natuurlijk niets in de melk te brokkelen bij de receptie van een boek.

Gelukkig gaat het goed met De hond als medemens. Ik maakte al melding van een aantal publicaties. Sindsdien is er nog een prachtig stuk verschenen in de onvolprezen VPRO-gids (week 38).

In Trouw van 20 september was er ook aandacht, alweer in de vorm van een mooi interview. Ook de regionale kranten plaatsten een interview. De Telegraaf vond het boek een must voor hondenbezitters.

Het Dagblad van het Noorden gaf maar liefst vijf sterren, het equivalent van vijf kluifjes.

Dit weekend zag ik ook dat het boek begint te klimmen in de ranglijsten op Bol.com. En ik krijg steeds meer mails van mensen die het boek gelezen hebben. Eerst waren het bekenden die me schreven, nu komen de mensen die ik niet ken. Ze schrijven me via deze website, of laten een bericht achter op Facebook.

En zo hoor ik over plezier en prikkende tranen, en weet ik dat na vele uren alleen zitten schrijven mijn stem nu klinkt in het hoofd van lezers. Ik ben daar nooit bij, dat is de vreugde en tragiek van het boek, maar ik weet dat het zo is.